Bij het sterven hebben we in het algemeen een beeld dat de ziel (of de geest) het lichaam los moet laten. Alleen bij een totaal onverwachte plotselinge dood gebeurt dat (bijna) in één keer. Veel vaker is het een geleidelijk proces waarbij verschillende aspecten van het mens-zijn stap voor stap in een andere verhouding tot het stoffelijke lichaam komen te staan. Wat binnen was wordt buitenwereld, wat gecentreerd was lost op, wat gedragen werd wordt neergelegd.

Kijkend vanuit de basiselementen aarde, water, lucht en warmte/vuur kunnen we die stappen gaan herkennen en er vertrouwen aan ontlenen, ook al zien we dat de stervende er soms hard voor moet werken. Hoe kunnen we leren vertrouwen dat het sterven ‘goed’ is? En vanuit welke houding kunnen we dit begeleiden? Zodat we minder vaak hoeven te ‘redderen’ en er als naaste meer kunnen zijn.

Johanna Priester (1956) was antroposofisch huisarts in achtereenvolgens Almelo, Den Haag en Rotterdam.
Sinds 2021 is zij met pensioen. Zie ook www.puntjes.nu